Dworek w Brzozowej powstał w XVIII wieku, a całkowicie przebudowano go w drugiej połowie XIX w. Z pozostawieniem cech stylu klasycystycznego. Otaczały go kiedyś park, stawy rybne, zabudowania robotników folwarcznych,stajnie, stodoły.
Od najdawniejszych lat dworek należał do rodu Nowakowskich. W okresie międzywojennym majątek przeszedł w ręce Jana Witkowskiego. Był on synem dziedzica Bolesława Nowakowskiego i Aliny Witkowskiej. Po śmierci ojca przejął cały majątek i nazwisko matki. Od najmłodszych lat pasjonował się rolnictwem, kończył szkoły za granicą i został inżynierem rolnictwa. Witkowski był też prezesem Ochotniczej Straży Pożarnej i jako pierwszy w okolicy zakupił wóz strażacki. Do swojego gospodarstwa – folwarku sprowadził z Anglii różne maszyny. Dziedzic Witkowski był oficerem; we wrześniu 1939 został ranny pod Przemyślem i dostał się do niewoli rosyjskiej. Po powrocie do rodzinnego domu niedługo cieszył się zdrowiem i życiem. Pewnego dnia jacyś ludzie podający się za partyzantów zabrali dziedzica i kilku innych mężczyzn. Ich ciała znaleziono w lesie pod Ostrowcem.
Przewiezione zwłoki pochowano na cmentarzu w Glinianach. Na grobie dziedzica Witkowskiego widnieje tablica z datą jego śmierci – 7 maj 1944r. Po zakończeniu wojny majątek dziedzica rozparcelowano między biedniejszych chłopów. We dworze początkowo znajdował się posterunek milicji, a później szkoła. W końcu lat siedemdziesiątych rozpoczęto remont budynku finansowany przez wojewódzkiego konserwatora zabytków. Tylko w zewnętrznym kształcie architektonicznym oddano pierwotny wygląd dworku. Wnętrze budynku przystosowano do potrzeb szkoły.
