Kościół Św. Trójcy w Tarłowie
Pierwszy kościół w Tarłowie był modrzewiowy, lecz po wybudowaniu nowego został rozebrany i przewieziony do Lasocina, a później do Stodół, gdzie służy wiernym do dnia dzisiejszego. Istniejący obecnie kościół Św. Trójcy wybudował Zbigniew Oleśnicki w latach 1641-1647. Po pożarach w 1782 r. i w drugiej połowie XIX wieku kościół został odbudowany. Kościół Tarłowski jest zbudowany z cegły i kamienia w stylu barokowym na planie krzyża . Stylistycznie nie jest on jednolity - jego architektura łączy elementy manierystyczne z barokowymi. Świątynia prezentuje zatem pogranicze epok .
Kościół Św Trójcy, jak twierdzą znawcy, jest prawdziwym arcydziełem na miarę europejską, dorównującą poziomem artystycznym nawet kościołom Rzymu. Jest pierwszą w Polsce świątynią, w fasadzie której użyto wolno stojące kolumny. Zastosowano więc rozwiązanie zwiastujące barok, którego duch jest tak mocno obecny w tarłowskim zabytku, po części z uwagi na bogactwo dekoracji ściany przedniej ( oprócz kolumn m.in dwie wieże i arkada zamknięta wnęką z umieszczoną w niej rzeźbiarską - Trójcą Świętą). Fasada stała się jeszcze bardziej okazała, gdy na przełomie XVIII i XIX wieku wprowadzono do niej dwie monumentalne rzeźby: św. Stanisława i św Wojciecha dzieła Franciszka Dwomikiewicza z Zaklikowa. Wykonane z nietrwałego materiału szybko nadszarpnął ząb czasu. Usunięto je więc, by wprowadzić nowe - zrekonstruowane przez artystów rzeźbiarzy: Gustawa Hadynę i Józefa Opalę. Rzeźby do dziś zdobią front obiektu, kontrastując ( są wykonane z czerwonego szamotu ) z bielą ściany . Przedłużenie frontonu stanowią duże sześciokątne wieże, w których znajdują się dzwony z 1653 r. Wnętrze kościoła jest autentycznie dawne - zachowano jego pierwotny styl . Od wewnątrz obiega galeryjka mogąca pomieścić 300 osób . Spina ona jak by ściany, w których przeplatają się wnęki z parami pilastrów . Uwagę przykuwa także bogata dekoracja stiukowa, szczególnie obfitą na sklepieniu prezbiterium. Kompozycje opierają się głównie na motywach roślinnych oraz wyglądających, z kłączy herbach oraz scenach Wniebowzięcia. Najpiękniejszą dekoracja stiukową powstała około 1650 r. ( nie zmieniona do dziś ) - przedstawiająca ''taniec ze śmiercią '' znajduje się w bocznej kaplicy Pana Jezusa . Na środku kościoła znajdują się wejścia do grobów, przykryte obecnie na stałe płytami. W jednej z krypt pod kaplicą Pana Jezusa znajduje się kilkanaście trumien. Prawdopodobnie spoczywa tu sam fundator Zbigniew Oleśnicki. Zarówno ołtarz główny, jak i boczne pochodzą z XVII w. Kościół jest piękną i okazałą budowlą, górującą nad całą okolicą. Jego kubatura wynosi 5600 m3, a powierzchnia użytkowa ma 440 m2 . Jest to wysokiej klasy zabytek, który warto odwiedzić będąc w Naszej Gminie.
